بانوان چراغ هیئت حضرت ابوالفضل (ع) را ۹ سال روشن نگه داشته‌اند

مِهر امسال که بیاید می‌شود ۹ سال. خودشان هم باورشان نمی‌شود که چطور این همه سال را دوام آورده‌اند بدون اینکه خیّری هوایشان را داشته باشد یا از جایی بودجه‌ای دریافت کرده باشند.

بانوان هیئت حضرت ابوالفضل (ع) در محله بهمن، در‌های بسته متعددی را به یاد می‌آورند که هر کدام بهانه خوبی بود برای تعطیل کردن جلسات پرشور هیئت؛ از همه‌گیر شدن کرونا بگیر تا نداشتن مکانی ثابت و خانه‌های چهل‌پنجاه‌متری محله که فرصت برگزاری دورهمی‌های وسیع را سلب کرده است.

آنها می‌گویند پویایی هیئت در همه مناسبت‌های مذهبی که بانی دورهم جمع شدن ۱۵۰ بانوی ساکن در محدوده خیابان بهمن ۱۶ شده است، نمی‌تواند دلیلی جز عنایت مستقیم اهل بیت (ع) داشته باشد.

مطلب مرتبط داستان یک هیئت از ۵ نفر تا چندصد نفر

جرقه‌ای با یک سؤال

«جلسه قرآن و کلاس مهدویت داشتیم در کوچه‌مان. مدرس این جلسات، وقتی علاقه بانوان محله را به برنامه‌های مذهبی دید پرسید: چرا هیئت تشکیل نمی‌دهید؟» این پرسش ساده در دل سلیمه اسدی و دیگر بانوان حاضر در آن جلسه، چراغی روشن کرد که با گذشت سال‌ها از جرقه خوردنش، بنای خاموش‌شدن ندارد.

او و تعدادی دیگر از بانوان همسایه، تشکیل هیئتی خانمانه متبرک به نام قمر بنی‌هاشم (ع) را کلید زدند و بنا به عهدی نانوشتنی برای بالا ماندن عَلم این تشکل مزین به نام علم‌دار کربلا، از وقت و ابتکار و هر آنچه در توان دارند، مایه می‌گذارند.

او که با سکونت پانزده‌ساله در این محله از اهالی قدیمی آن به شمار می‌رود، به عنوان مسئول مالی هیئت به نمونه‌ای از این ابتکارات اشاره می‌کند؛ ابتکاراتی که اقبال زنان متدین ساکن در محدوده بهمن ۱۶، اسباب حیات هیئت را فراهم آورده است؛ «چندسال است که همگی، بازیافتی‌هایمان را می‌فروشیم و حتی اگر نتیجه‌اش به دست آوردن مبلغی جزئی در حد پنج هزار تومان باشد نیز به صندوق هیئت تقدیم می‌کنیم. اینها به اضافه کمک‌های ماهانه برخی بانوان و نذوراتشان برای هیئت باعث شده است در هیچ مناسبتی، چراغ هیئت خاموش نباشد.»

حامیان اصلی هیئت

«شنبه‌ها، مراسم روضه‌ام‌البنین (س) را داریم، یکشنبه‌ها تفسیر قرآن، دوشنبه‌ها روخوانی قرآن، سه‌شنبه‌ها فعلا خالی است، چهارشنبه‌ها جلسه مهدویت، پنجشنبه‌ها صبح ساعت ۶ ختم کامل قرآن کریم و صرفه صبحانه، پنجشنبه شب‌ها مراسم قرائت دعای کمیل و جمعه‌ها صبح، دعای ندبه.»

اینها را منیژه دوستدار می‌گوید؛ یکی از بانوان فعال هیئت برای برنامه‌ریزی و هماهنگی کار‌های هیئت. او و دیگر فعالان هیئت دوست ندارند از میان انبوه بانوان خیراندیش و فعالی که هر کدام گوشه‌ای از کار هیئت را برعهده گرفته‌اند، اسمشان برجسته شود و برکات معنوی دورهمی‌های معنوی هیئت را به نام خود تمام کنند.

او به عنوان نمونه از بانوی پابه‌سن‌گذاشته‌ای نام می‌برد که سه‌چهارسال است در منزل مسکونی‌اش، از جلسات پرشمار هیئت، میزبانی می‌کند، بدون آنکه از کسی یا جایی انتظار قدردانی و دیده‌شدن داشته باشد. گفت‌وگوی ما با دوستدار زمانی انجام می‌شود که تا فرارسیدن جشن غدیر، فرصتی باقی نمانده است.

برآورد اولیه‌اش نشان می‌دهد که پذیرایی از حدود ۱۵۰ مهمان جشن غدیر در صبح پنجشنبه، دست کم ۳ میلیون تومان هزینه برمی‌دارد. به این مبلغ باید اطعام روز عید غدیر را نیز اضافه کرد. این را هم می‌داند که مبالغ جمع‌آوری شده تا این لحظه، کفاف هزینه‌های یادشده را نمی‌دهد؛ با این‌حال نگران جورشدن آن نیز نیست. می‌گوید یقین دارد که هزینه‌ها به مدد خاندان بزرگوار اهل‌بیت (ع) که حامیان اصلی هیئت در این سال‌ها بوده‌اند، این بار نیز فراهم خواهد شد.

* این گزارش یکشنبه ۲۵ خردادماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۱۹ شهرآرامحله منطقه ۳ و ۴ چاپ شده است.